Mijn verhaal

Al 20 jaar zet ik mij in voor personen gediagnosticeerd met aandoeningen zoals Parkinson, MS (multiple sclerose), dwarslaesie, tetraplegie en  CVA (cerebrovasculaire accidenten). Voor hen veranderde het leven plotseling volledig. Alles werd anders, niets was nog vanzelfsprekend. Dit geldt niet alleen voor de patiënt zelf, maar ook voor hun omgeving.

​

Na een uitgebreide check-up en het opstarten van de juiste medicatie, begint meestal het revalidatietraject. Hier komt ons team in actie: artsen, ergotherapeuten, kinesisten, logopedisten, psychologen en verpleegkundigen staan klaar om de patiënt én zijn omgeving weer levensvreugde te laten ervaren.

​

We hanteren geen standaard behandelplan voor elke patiënt. Wat voor mij, als ergotherapeut, essentieel is, begint met een gesprek. Ik wil weten wie er voor mij zit, hoe hun leven eruitzag vóór de diagnose, en waar we specifiek op kunnen focussen. Waar haalde mijn patiënt vroeger plezier uit? Waar laadde hij of zij de batterij mee op? Was het werken in de moestuin, naaien, lezen, wandelen in de natuur of schilderen?

​

Vervolgens bekijken we waarom deze activiteiten nu niet meer mogelijk zijn en wat er wél nog kan. Voor mij voelt mijn werk als ergotherapeut meer als een roeping dan als een beroep. Mijn zorg voor patiënten is een natuurlijke bron van vitaliteit, waarbij energie spontaan stroomt in een interactie en de ondersteuning die ik bied moeiteloos en intuïtief is. De energie en dankbaarheid die ik van hen terugkrijg, is een van de mooiste aspecten van mijn werk.

​

Als ergotherapeut help ik mijn patiënten om hun doelen opnieuw te bereiken of te zoeken naar manieren om handelingen weer mogelijk te maken. Mijn doel is hen het gevoel te geven dat niet alles verloren is, ook al kan het op een gegeven moment zo lijken, alsof hun wereld is ingestort. Dit sluit nauw aan bij het concept van IKIGAI (levensdoel en voldoening vinden).